Historia: Kalendarium Legii (18 lipca) - Hokejowe początki

Pierwszy oficjalny mecz hokeja na lodzie rozegrano w stolicy 11 lutego 1917 roku w dzielnicy Dynasy. Legijną sekcję hokeja na lodzie założono natomiast 10 lat później – w połowie 1927 roku, a skład opierał się na byłych zawodnikach Warszawskiego Towarzystwa Łyżwiarskiego. Pierwszy mecz w historii nasza drużyna rozegrała 31 grudnia 1927 – pokonała AZS Wilno 3:0, a kilka godzin później rozgromiła Cracovię 14:1.

W mistrzostwach Polski legioniści po raz pierwszy wystartowali w 1928 roku w Zakopanem. Wywalczyli srebrny medal, a za dobrą postawę w sezonie powołanie do reprezentacji narodowej otrzymali Szejnach i Pastecki. „W kolejnym sezonie drużyna wygrała regionalną grupę eliminacyjną A, zaś w turnieju finałowym Mistrzostw Polski zajęła trzecie miejsce. W tym też roku Legia rozegrała swój pierwszy mecz międzynarodowy przegrywając na turnieju w Krynicy 0:3 z węgierskim BKE Budapeszt. W kolejnych mistrzostwach legioniści ponownie wygrali grupę eliminacyjną A, a w finałach zdobyli brązowy medal. W 1931 warszawianie wywalczyli drugie miejsce ulegając w finale 0:1 AZS Warszawa. W następnym roku mistrzostwa nie odbyły się z powodu Igrzysk Olimpijskich w Lake Placid, na które pojechał legionista Kazimierz Materski. W 1933 Legia sięgnęła po pierwsze mistrzostwo kraju. W finale rozgrywanym w Katowicach zmierzyła się z Pogonią Lwów i w pierwszym meczu bezbramkowo zremisowała. W drugim spotkaniu rozegranym o 1:30 w nocy padł remis 1:1. Rozstrzygnięcia nie przyniosły dwie dogrywki, wobec czego działacze PZHL przyznali tytuł obydwu zespołom.

Legia zagrała w składzie: Przeździecki, Głowacki, Kawiński, Rybicki, Szabłowski, Jelski, Szejnach, Pastecki, Materski. W kolejnych latach starty w turniejach o mistrzostwo Polski nie były udane i Legia plasowała się poza podium. Po roku 1936 z klubu odeszli do innych warszawskich drużyn czołowi zawodnicy, wobec czego sekcja praktycznie przestała działać” – czytamy w Wikipedii.

Po zakończeniu II wojny światowej sekcję hokejową Legii reaktywowano. Nastąpiło to w roku 1946, a zadania podjął się oficer wojska polskiego Henryk Czarnik, który przed wojną występował w Cracovii. Kadrę tworzyli: Przeździecki, Lamer, Czarniak, Krasowski, Bielawski, Leonardziak, Naciążek, Koperczyński, Świcarz, Dolewski, Ślusarczyk, Matula oraz Szymański. Pierwszy mecz legioniści rozegrali na własnym lodowisku 22 grudnia 1946 roku z Żyrardowianką, zwyciężając 17:4 (po trafieniach Dolewskiego – 7, Świcarza – 4, Naciążka – 3, a także Szymańskiego, Bielawskiego i Leonardziaka). „W 1947 roku w Warszawie rozegrano zawody o awans do turnieju półfinałowego mistrzostw Polski. Wzięły w nim udział cztery zespoły: Legia, Radomiak, Żyrardowianka oraz Lublinianka. Z kompletem zwycięstw awans uzyskała Legia. W turnieju półfinałowym legioniści przegrali w dwumeczu z ŁKS-em Łódź 3:4 – w Łodzi 8 stycznia i 0:2 w Warszawie 12 stycznia. Mecz w stolicy rozgrywany był w trudnych warunkach atmosferycznych przy obficie padającym śniegu. W 1949 roku Legia zajęła trzecie miejsce w Mistrzostwach Polski. Dwa lata później drużyna Legii wywalczyła pierwsze mistrzostwo i zapoczątkowała serię siedmiu tytułów mistrzowskich z rzędu. W 1958 roku Wojskowi osiągnęli wicemistrzostwo, a rok później ponownie wywalczyli mistrzostwo” – podaje dalej wikipedia.

Hokeiści Legii wygrywali ligę ponownie w latach 1959, 1961, 1963 oraz 1964. Ostatni tytuł Wojskowi zdobyli w roku 1967. Najlepszym strzelcem rozgrywek z 32 trafieniami został legionista Józef Manowski, a w punktacji kanadyjskiej najlepszy okazał się inny warszawski gracz Włodzimierz Komorski (26 goli i 25 asyst). W sezonie 1976/1977 Legia zajęła 10 lokatę w tabeli i spadła do II ligi. W kolejnym legioniści o awans rywalizowali z KTH Krynica i po czterech potyczkach był remis 2:2. Decydujący mecz rozegrano na lodowisku w Janowie w marcu 1978 roku – Legia wygrała 7:4. Trzy lata później, w roku 1981, w wyniku problemów finansowych sekcję przeniesiono do Krynicy, lecz z powodu braku sztucznego lodowiska nie została ona dopuszczona do rozgrywek. Sekcję hokeja Legii Warszawa zlikwidowano.

Wskrzeszono ją ponownie do życia w latach 90. Przyczynkiem do tego było oddanie do użytku hali lodowej Torwaru. Na początku drużyna grała pod szyldem KS Damis, a od roku 2004 Uczniowskiego Hokejowego Klubu Sportowego Mazowsze, który od sezonu 2005/2006 występował w I lidze pod nazwą UHKS Mazowsze/Legia Warszawa.

Pomimo otrzymania licencji na występy w hokejowej ekstraklasie w sezonie 2012/2013, w sierpniu 2012 roku zarząd klubu ogłosił wycofanie drużyny z rozgrywek. Dzięki determinacji zawodników i kibiców, a także przekształcenia z UHKS Mazowsze Legia Warszawa powstał HUKS Legia Warszawa i zadeklarował występy w I lidze (w roku 2013 podpisano umowę z piłkarską Legią i zaprezentowano nowy herb klubu HUKS Legia. W roku 2015, po dwóch latach gry w lidze, potwierdziły się smutne informacje, które pojawiały się już kilka miesięcy wcześniej – od sezonu 2015/2016 hokejowa Legia nie startuje w żadnych rozgrywkach.

18 lipca w wieku 53 lat zmarła wybitna lekkoatletka Legii Warszawa, Agata Jaroszek-Karczmarek. Jej rekord Polski w skoku w dal ustanowiony w 1988 roku obowiązuje do dziś. Wielokrotnie zdobywała mistrzostwo Polski. Wywalczyła brąz na halowych mistrzostwach świata (Paryż '97). Agata Karczmarek przegrała walkę z ciężką chorobą.

Agata Jaroszek-Karczmarek (ur. 29 listopada 1963 w Warszawie, zm. 18 lipca 2016) – gimnastyczka i lekkoatletka reprezentująca barwy CWKS Legia Warszawa. Czterokrotnie startowała w igrzyskach olimpijskich (Moskwa 1980 - 7. miejsce w gimnastycznym czwórboju drużynowym; Seul 1988 - 7. miejsce w skoku w dal (6.60); Barcelona 1992 - 10. miejsce w skoku w dal (6.41); Atlanta 1996 - 6. miejsce w skoku w dal (6.90). Brązowa medalistka halowych mistrzostw świata (Paryż 1997) w skoku w dal (6.71), finalistka MŚ (8. miejsce w 1993 i 7. w 1995) i ME (najlepszy wynik - 6. miejsce w 1994). W rankingu światowym Track & Field News zajmowała miejsca: 7. (1994), 9. (1996) i 10. (1997). W 1988 zdobyła Złote Kolce - nagrodę dla najlepszej polskiej lekkoatletki sezonu. 14-krotna mistrzyni Polski na stadionie i 10-krotna mistrzyni Polski w hali. Startowała w barwach warszawskiej Legii. Podopieczna trenera Andrzeja Lasockiego oraz Jerzego Fidusiewicza. Była żona płotkarza, Piotra.