Historia: Kalendarium Legii (26 sierpnia) - Narodziny Mistrza

Jest wielu sportowców, którzy tworzyli potęgę Legii i choć już dawno zeszli ze sportowej sceny, ich sława nie przemija. Do takich należy bez wątpienia Bogdan Gajda, który przez dekadę (w latach 1974-1984) niepodzielnie królował w wadze lekkopółśredniej na polskich ringach. Słynny „zwód Gajdy” owiany był legendą – niby wszyscy o nim wiedzieli, a i tak każdy się na niego nabierał. „Sto lat można trenować boks, ale istnieje coś takiego jak reakcja, odruch bezwarunkowy. Cała tajemnica mojego zwodu polegała na tym, że najpierw starałem się skutecznie uderzyć na dół, potem markowałem podobne uderzenie, przeciwnik w reakcji opuszczał gardę odsłaniając się, a ja wtedy 'puk' do góry i koleś siadał na deskach. W boksie najważniejsze są: głowa i nogi, dopiero na końcu ręce. Głową i nogami wygrywa się walki” – wspominał Gajda na łamach NL.

Bogdan Gajda urodził się 26 sierpnia 1953 w Sokolnikach Starych. Pięściarz startował w wagach lekkiej (do 60 kg) i lekkopółśredniej (do 63,5 kg). Największy sukces w karierze odniósł podczas Mistrzostw Europy w Halle (1977), gdzie wywalczył tytuł mistrza Europy w kategorii lekkopółśredniej. „Na mistrzostwa Europy zmieniłem kategorię wagową. Poszedłem do lekkiej i od razu lepiej mi się boksowało. Beyer przed walką ze mną miał bilans zwycięstw z 23 Polakami, a Janek Szczepański przegrał z nim będąc już mistrzem olimpijskim. W światku bokserskim nazywano go 'czołgistą', ponieważ był typem zawodnika nieustannie prącego do przodu. Niezależnie od tego, wchodziłem do walki z nim dziwnie spokojny, może nawet pogodzony z ewentualną porażką. Skoro Janek Szczepański z nim przegrał, to do mnie za porażkę nikt nie powinien mieć pretensji – myślałem. I co się okazało? Dla mnie morderczy styl walki Beyera, to była 'woda na młyn'. Walczyłem z nim jak w transie: praca nóg, tempo i różnorodność uników powodowały, że nie mógł mnie dogonić, wobec czego zdobycie tytułu mistrza Europy przyszło mi łatwiej, niż się tego spodziewałem” – mówił w wywiadzie dla NL.

Bogdan Gajda dwukrotnie brał udział w igrzyskach olimpijskich – w Montrealu (1976 – w wadze lekkiej) oraz w Moskwie (1980 – w wadze lekkopółśredniej), lecz odpadał już w pierwszych pojedynkach. Dwa razy uczestniczył także w mistrzostwach świata (w wadze lekkopółśredniej – Hawanie w roku 1974 przegrał pierwszą walkę, zaś w Belgradzie '78 odpadł w ćwierćfinale).

Był dziewięciokrotnym mistrzem Polski: w wadze lekkiej (1974 i 1977) oraz lekkopółśredniej (1977, 1978, 1980, 1981, 1982, 1983 i 1984). Dwukrotnie zdobywał srebrny medal: w wadze lekkiej (1975) oraz lekkopółśredniej (1988) i raz brązowy w lekkopółśredniej (1987). W roku 1978 wygrał Turniej imienia Feliksa Stamma (w wadze lekkopółśredniej).

Legionista zdobył również tytuł międzynarodowego mistrza Francji (Paryż '75), był zwycięzcą Pucharu Króla (Bangkok '76), turnieju Honveda (Budapeszt '80) oraz srebrnym medalistą Spartakiady Armii Zaprzyjaźnionych (NRD '83). Jest także 15-krotnym reprezentantem Polski.

Stoczył w swojej karierze 371 walk, z których 333 wygrał i 38 przegrał. Walczył w barwach Górnika Pszów (1968-1974) oraz Legii Warszawa (1974-1988). Po zakończeniu kariery, w latach 1989-1997, w kadrze trenerskiej Legii jako instruktor juniorów, a także szkoleniowec w Legia Fight Club.