Historia: Kalendarium Legii (31 lipca) - „Maja” z Łazienkowskiej

Adam Majewski urodził się 24 grudnia 1973 w Płocku. Do miejscowej Petrochemii trafił mając zaledwie osiem lat. Mając niespełna 16 lat rozpoczął treningi z zespołem seniorów, a na debiut w II lidze w pierwszej drużynie z Płocka w czekał niecały rok. Od młodzieńczych lat był dobrym środkowym pomocnikiem, który wiedział co zrobić z piłką. Z Petrochemią (Wisłą) awansował też do ekstraklasy. Po roku zespół jednak znów opuścił najwyższą klasę rozgrywkową, a Majewski trafił do Lecha, w którym spędził prawie cztery lata (z rocznym wypożyczeniem do Groclinu Grodzisk Wielkopolski).

W roku 1999 przeniósł się do Legii, w której zadebiutował właśnie ostatniego dnia lipca w spotkaniu z Zagłębiem Lubin. Grając w stołecznym klubie odniósł największe sukcesy w swojej karierze. W roku 2002 wywalczył z drużyną mistrzostwo Polski i Puchar Ligi. Przez cztery sezony był jednym z podstawowych zawodników Legii, rozgrywając 152 mecze (siedem goli). Będąc jej piłkarzem wystąpił także jedyny raz w reprezentacji Polski (w meczu z Macedonią). W wieku 30 lat „Maja” postanowił wyjechać zagranicę (ostatni mecz w Legii rozegrał 3 czerwca 2003 roku, także z Zagłębiem Lubin). Trafił do greckiego Panionios Ateny, ale grał tam tylko pół roku. Z Grecji wrócił do Polski – do Wisły Płock. Potem grał jeszcze w Kujawiaku Włocławek, Zawiszy Bydgoszcz i... ponownie (jako grający asystent trenera) Wisły Płock, w której definitywnie zakończył karierę piłkarską z powodu zerwania więzadeł krzyżowych.

Ostatni mecz Citki

31 lipca 2002 roku ostatni mecz w barwach Legii rozegrał Marek Citko. Do warszawskiej Legii przyszedł w słynny „łódzkim zaciągu” Franciszka Smudy w roku 2000. Przez trzy sezony, walcząc często także z kontuzjami, rozegrał dla Wojskowych 46 meczów, w których strzelił sześć goli. Citko urodził się 27 marca 1974 roku w Białymstoku. Reprezentant Polski grający na pozycji ofensywnego pomocnika uważany był za jeden z największych talentów w historii polskiej piłki.

W swojej karierze grał w zespołach Włókniarza Białystok (do 1990 roku), Jagiellonii Białystok (1990-1995), Widzewa Łódź (1995-1999), Legii Warszawa (2000-2003), Dyskobolii Grodzisk Wielkopolski (2001), Hapoel Beer Szewa (2002), FC Aarau (2003-2004), Cracovii Kraków (2004-2005) oraz Polonii Warszawa (2006-2007). Dwa razy zdobywał mistrzostwo Polski (z Widzewem – w sezonach 95/96 i 96/97), a raz Superpuchar Polski (z Widzewem – w roku 1996). W sezonie 1996/97 grał z łódzkim klubem w Lidze Mistrzów (sześć meczów, dwa gole). Jego karierę na 16 miesięcy przerwała kontuzja zerwania ścięgna Achillesa. Po rehabilitacji już nigdy nie udało mu się wrócić do dawnej formy.

Z drużyną Legii – do której trafił za kadencji trenera Franciszka Smudy wraz z Rafałem Siadaczką, Pawłem Wojtalą i Tomaszem Łapińskim – nie udało mu się osiągnąć sukcesów. Zadebiutował w spotkaniu z Zagłębiem Lubin 15 marca 2000 roku, ostatni mecz zaś rozegrał 31 lipca 2003 roku z Vardarem w Skopje. W reprezentacji Polski rozegrał 10 meczów i strzelił dwa gole – z Anglią i Brazylią.

***

Z kolei 31 lipca 1922 roku, podczas nadzwyczajnego walnego zgromadzenia członków klubu, jego nazwa zostaje zmieniona na Wojskowy Klub Sportowy (WKS) Legia Warszawa. Uchwalono także nowy statut.