Piąta rocznica śmierci Józefa Grudnia

17 czerwca 2017 roku, po ciężkiej chorobie, w wieku 78 lat zmarł Józef Grudzień. Utytułowany pięściarz Legii Warszawa był pierwszym w ponad stuletniej historii klubu złotym medalistą olimpijskim. Dziś mija pięć lat od jego śmierci.

Józef Grudzień urodził się 1 kwietnia 1939 roku w Piasku Wielkim koło Buska Zdroju. Na początku amatorsko uprawiał siatkówkę. Uczęszczał do Technikum Budowy Wagonów przy wrocławskim Pafawagu. Od młodzieńczych lat fascynował się sportem, a jego ulubieńcem był pięściarz - Leszek Drogosz. Zaczął uprawiać boks w lokalnym Włókniarzu. Jego pierwszym trenerem był Wacław Krupiński, wrocławski pięściarz wagi półciężkiej. Po ukończeniu technikum zaczął pracować w Pafawagu jako brakarz. Mając osiemnaście lat zadebiutował w bokserskiej drużynie narodowej podczas meczów w Jugosławii. Był zawodnikiem wagi lekkiej w Pafawagu Wrocław i Legii Warszawa.

Rok 1964 zapisał się w historii Legii radosnym wydarzeniem. Pięściarz warszawskiej Legii Józef Grudzień, startujący na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio, sięgnął po złoty medal. W jego życiu zaczął się okres wspaniałej kariery. Królował w wadze lekkiej, stając się etatowym zdobywcą medali na najważniejszych imprezach sportowych. Pokonując w ringu kolejnych rywali zdobył w 1965 roku w Berlinie tytuł wicemistrza Europy. Jednak dwa lata później, w 1967 roku w Rzymie, założył już pas mistrza Europy, jednocześnie przez ekspertów został wybrany najlepszym pięściarzem mistrzowskiego turnieju. Grudzień stanął na olimpijskim podium na igrzyskach w Meksyku w 1968 roku. Tym razem musiał zadowolić się srebrem.
 
Chociaż był uznanym mistrzem, wciąż był niezwykle skromnym i sympatycznym człowiekiem budzącym sympatię ludzi. Pełen dobroci i wyrozumiałości był otoczony najwyższym szacunkiem. Przebywanie w jego obecności nobilitowało każdego, kto się z nim zetknął. Po zakończeniu kariery przez pewien czas pracował jako trener i działacz PKOl. Jest laureatem Nagrody im. Aleksandra Rekszy (1991), odznaczony Krzyżami Kawalerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1998). Zmarł po ciężkiej chorobie 17 czerwca 2017 roku w Pułtusku. Został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera G-tuje-7).