Historia: Kalendarium Legii (26 stycznia): Miklas prezesem po raz pierwszy

W styczniu 2001 roku funkcję prezesa klubu z Łazienkowskiej przejmuje Leszek Miklas. Został 35. prezesem Legii w historii i dopiero trzecim, który swoją funkcję piastował dwa razy. Pierwszym, który dwukrotnie sprawował funkcję prezesa Legii, był Norbert Okołowicz (w roku 1917 oraz 1925-1926). Kolejny taki przypadek miał miejsce kilkadziesiąt lat później – Maciej Lach był prezesem po około pół roku w roku 1997 i 2000.

W styczniu 2001 roku (do lipca 2002 r.) Leszek Miklas funkcję prezesa Legii piastował po raz pierwszy. W tym czasie piłkarze naszego klubu zdobyli mistrzostwo Polski. Druga „przygoda" z Legią w jego przypadku rozpoczęła się 24 kwietnia 2007 roku i trwała do 16 kwietnia 2010 roku, kiedy to na stanowisku zastąpił go Paweł Kosmala. W międzyczasie Miklas pełnił w klubie z Łazienkowskiej także inne funkcje – dyrektora generalnego (lata 1998-2000) oraz dyrektora zarządzającego (lata 2006-2007).

Leszek Miklas urodził się 15 lipca 1966 roku w Warszawie. Oprócz prezesowania Wojskowym był także przewodniczącym rady nadzorczej spółki Ekstraklasa SA oraz dyrektorem wykonawczym Piłkarskiej Ligi Polskiej (w latach 2003–2005). Sezon piłkarski 2000/2001 za pierwszej prezesury Miklasa legioniści rozpoczęli fatalnie – od wysokiej porażki w ćwierćfinałowym meczu o Puchar Polski z Zagłębiem Lubin (0:4). „Podczas pomeczowej konferencji prasowej doszło do niemiłego zgrzytu pomiędzy trenerem Franciszkiem Smudą a wydawcą 'Naszej Legii' Wiesławem Gilerem. Na pytanie naczelnego 'NL' dlaczego trener Smuda po każdej porażce obwinia drużynę, a nie siebie, trener zareagował niezwykle agresywnie wywołując pytającego na... solówkę” – wspominał na łamach NL Wiktor Bołba.

Dotkliwa porażka legionistów w Lubinie stała się powodem rezygnacji zarządu klubu z dalszej współpracy z trenerem Smudą. „Prezes Legii Leszek Miklas wsiadł w samochód i pojechał na Dolny Śląsk, gdzie piłkarze czekają na niedzielny mecz z Zagłębiem. Wieczorem powiedział: Franciszek Smuda nie jest już trenerem drużyny” – informowała „Gazeta Wyborcza” z 9 marca 2001 roku. „To, czy zwolnienie Franciszka Smudy tuż przed pierwszym meczem ligowym było dobrą decyzją, oceni historia. Ja jestem przekonany, że tak” – powiedział wówczas „GW” prezes Legii.

„Drużyna z meczu na mecz grała coraz gorzej, po porażkach ze Stomilem Olsztyn (1:2) i GKS Katowice (0:2) doprowadzając do sytuacji, że warszawscy kibice po raz kolejny musieli przełknąć gorzką porażkę kolejnego sezonu bez tytułu. 'Polmot zrobi czystkę' – grzmiał 'Przegląd Sportowy' sugerując w klubie szereg zmian z prezesem włącznie. 'Nie ma mowy o żadnych rewolucyjnych zmianach' – ripostował na rewelacje 'PS' Andrzej Zarajczyk, dyrektor generalny Polmotu, tłumacząc dalej: 'Prezes Miklas i trener Okuka zostają na swoich stanowiskach'” – czytamy w „NL”.

I w kolejnym sezonie (2001/2002) „wojskowi” zdobyli tytuł najlepszej drużyny w kraju. „Legia zremisowała z Odrą 0:0 i tytuł mistrza Polski 2002 stał się faktem. 'Jedziemy dalej' – zapowiedzieli piłkarze Legii i w finale o Puchar Ligi pokazali Wiśle Kraków, że co mistrz, to mistrz. W pierwszym meczu, rozegranym 21 maja w Warszawie, Legia wygrała gładko 3:0 (po bramkach Sokołowskiego, Wróblewskiego i Svitlicy) i chociaż w rewanżu było 1:2, to Puchar Ligi – podobnie jak mistrzostwo – powędrował z Krakowa do Warszawy. Był to także niewątpliwy triumf prezesa Leszka Miklasa, który... rychło opuścił Łazienkowską” – czytaliśmy w prasie latem 2002 roku.

„Szefowi się nie odmawia” – miał powiedzieć nowy prezes Legii Edward Trylnik pytany, dlaczego zgodził się zastąpić na tym stanowisku dotychczasowego prezesa Leszka Miklasa. „W poniedziałek rano (8 lipca 2002 roku – przyp. red.) szef Polmotu zapytał mnie czy poprowadzę klub, a kilka godzin później byłem już prezesem” – tłumaczył okoliczności zmiany nowy prezes Wojskowych.