Historia: Kalendarium Legii (31 sierpnia) - Sukcesy legionistów na IO w Monachium

Igrzyska Olimpijskie w Monachium trwały od 26 sierpnia do 11 września 1972 roku. Występy naszych reprezentantów odbiły się w świecie szerokim echem. Ogromne brawa i uznanie za zdobycie olimpijskich krążków zbierali: ciężarowiec Zygmunt Smalcerz (złoto), florecista Jerzy Kaczmarek (złoto), piłkarze Lesław Ćmikiewicz, Kazimierz Deyna i Robert Gadocha (złoto), pięściarze Jan Szczepański (złoto), Wiesław Rudkowski (srebro) i Janusz Gortat (brąz), kolarz Stanisław Szozda (srebro) oraz ciężarowiec Norbert Ozimek (srebro).

„Wraz ze zdobyciem złotego medalu w Monachium rozpoczęła się złota era reprezentacji Kazimierza Górskiego. Wielkim historycznym wydarzeniem z udziałem zawodników Legii, była ostatnia godzina zmagań polskich sportowców na Igrzyskach Olimpijskich w Monachium. Wówczas to na głównej płycie obiektu Igrzysk, odbywał się finał turnieju piłkarskiego, a w roli głównej występował piłkarz Legii Kazimierz Deyna. Natomiast w sali bokserskiej o olimpijskie laury walczyli Jan Szczepański i Wiesław Rudkowski – również zawodnicy Legii. Jak dziwna była ta najpiękniejsza w historii Legii godzina niech świadczy fakt, że w tej samej minucie, kiedy Deyna niezbyt fortunnie podał do swojego bramkarza, po czym Węgrzy zdobyli prowadzenie na 1:0, w ringu triumfował Jan Szczepański – również w pojedynku polsko-węgierskim. Wiadomość o zwycięstwie klubowego kolegi tak zmobilizowała 'Kakę', że w dalszej części finałowego meczu w fantastyczny sposób naprawił swój jedyny błąd... strzelając 'Madziarom' dwa gole” – czytamy na historycznych stronach NL.

Dzięki temu zwycięzcą piłkarskiego turnieju olimpijskiego została reprezentacja Polski, a sam „Kaka” uzyskał tytuł „króla strzelców”. To jeszcze nie był koniec wspaniałych, legijnych 60 minut. Kiedy Deyna wraz z dwoma innymi legionistami – Gadochą i Ćmikiewiczem – cieszyli się z olimpijskiego złota, na szyi boksera Wiesława Rudkowskiego zawisł srebrny krążek olimpijski. To niewątpliwie jedna z najpiękniejszych kart zapisanych w 95-letniej historii klubu. „Czyż dla legionistów zakończenie XX Igrzysk Olimpijskich mogło być piękniejsze? Odkąd polscy piłkarze zdobyli olimpijskie złoto, wzrosło zainteresowanie naszym piłkarstwem. Stąd zdwojona uwaga piłkarskiej Europy, towarzysząca meczom Legii w rozgrywkach o europejskie puchary” – czytamy w NL.

Ciężarowiec Zygmunt Smalcerz urodził się 8 czerwca 1941 roku w Bestwince koło Bielska-Białej. Złoty medalista olimpijski w sztandze, trener oraz działacz sportowy karierę rozpoczynał od uprawiania gimnastyki sportowej. W roku 1960 rozpoczął jednak treningi ciężarowca. W 1971 roku w Limie zdobył złoty medal MŚ oraz ME w wadze muszej. Rok później na olimpiadzie w Monachium '72 ponownie stanął na najwyższym stopniu podium. Trzeci raz mistrzem świata został w roku 1975. Był także brązowym medalistą mistrzostw świata (1973), rekordzistą świata w rwaniu – (103 kg), czterokrotnym mistrzem Europy, sześciokrotnym mistrzem Polski i 21-krotnym rekordzistą Polski. Wszystkie międzynarodowe sukcesy odniósł startując w wadze muszej.

Florecista Jerzy Kaczmarek przyszedł na świat 8 stycznia 1948 roku w Lubsku. Złoty medalista olimpijski, specjalista od floretu był mistrzem świata juniorów w roku 1968, a także złotym medalistą olimpijskim w Monachium (1972) w drużynowym konkursie florecistów (w skład drużyny mistrzów weszli także Arkadiusz Godel, Marek Dąbrowski, Lech Koziejowski i Witold Woyda). W swojej karierze był także trzykrotnym srebrnym medalistą MŚ w latach: 1969, 1971, 1974 oraz brązowym w 1973 (zawsze w drużynie). Posiada także tytuł mistrza, dwukrotnego wicemistrza i trzykrotnego brązowego medalistę mistrzostw Polski.

Kolarz Stanisław Szozda urodził się 25 września 1950 roku w Dobromierzu (zmarł 23 września 2013 roku we Wrocławiu). Był kolarzem szosowym, dwukrotnym wicemistrzem olimpijskim (Monachium '72 i Montreal '76), pięciokrotnym medalistą mistrzostw świata (Barcelona '73, Mettet '75, Barcelona '73, Mendrisio '71 i San Cristobal '77) oraz zwycięzcą Wyścigu Pokoju (1974) i Tour de Pologne (1971). W latach 1964-1969 Szozda uczęszczał do Zespołu Szkół Rolniczych w Prudniku. Jego pierwszym klubem był miejscowy LKS (1964-1970), gdzie trenerem był Franciszek Surmiński. W latach 1971-1972 był zawodnikiem warszawskiej Legii (jako legionista zdobył wicemistrzostwo olimpijskie), zaś 1973-1979 LZS Zieloni Opole oraz LKS Ziemia Opolska. W peletonie znany był z zuchwałości, zadziorności i nieustępliwości. Podczas bogatej kariery rywalizował o miano najlepszego kolarza w kraju z Ryszardem Szurkowskim.

Z kolei sztangista Norbert Ozimek przyszedł na świat 24 stycznia 1945 roku w Warszawie. Mistrz świata i dwukrotny medalista olimpijski startował w wadze półciężkiej – do 82,5 kg. Największe sukcesy odnosił na początku i na koniec swojej kariery. Został mistrzem świata podczas mistrzostw w Teheranie '65 (z wynikiem 472,5 kg w trójboju). Podczas IO w Meksyku '68 zdobył brązowy medal z takim samym wynikiem. Swój wynik poprawił podczas IO w Monachium '72, kiedy wywalczył tytuł wicemistrzowski (z wynikiem 497,5 kg) – obydwa medale olimpijskie były jednocześnie medalami MŚ. Ozimek był również wicemistrzem świata (1970), a także wicemistrzem Europy (1968). Dwukrotnie zdobywał brązowe medale ME (1965 i 1969). Pięciokrotnie zdobywał także tytuł mistrza Polski (1966, 1967, 1968, 1969 i 1971). Reprezentował Legię, a po zakończeniu kariery został trenerem (m.in. kadry narodowej).