Z cyklu LegiaRetro (1): Kazimierz Deyna na ulicach Paryża

Mówisz Kazimierz Deyna - myślisz Legia Warszawa. Z całą pewnością „Kaka” to legenda klubu z Łazienkowskiej, ale nie można zapominać także o tym, ile legionista osiągnął z reprezentacją i ile dał polskiej piłce. W cyklu historyczno-fotograficznym LegiaRetro przyjrzymy się właśnie karierze tego fenomenalnego piłkarza pod kątem kadry narodowej.

Kazimierz Deyna w Legii Warszawa grał w latach 1966-1978, z „eLką” na piersi wystąpił 388 razy strzelając 141 goli, ale największe sukcesy w piłkarskiej karierze osiągnął bez wątpienia z reprezentacją Polski. Pierwszym wielkim sukcesem było zdobycie złotego medalu na olimpiadzie w Monachium w 1972 roku. Ekipa występująca pod wodzą Kazimierza Górskiego była objawieniem turnieju, a Deyna jedną z największych gwiazd. Legionista z dorobkiem dziewięciu goli został królem strzelców - w meczu finałowym z Węgrami (wygranym 2:1) był autorem dwóch trafień dla biało-czerwonych. W 1973 roku Deyna przejął opaskę kapitana od kontuzjowanego Włodzimierza Lubańskiego i stał się kluczowym ogniwem pierwszej reprezentacji. Na Wembley, z Deyną w składzie, Polska zatrzymała Anglików remisując 1:1 i awansowała - kosztem rywali - do mistrzostw świata.

Mundial w Niemczech to czas największych sukcesów reprezentacji i jej lidera, Kazimierza Deyny. Zwyciężając wszystkich rywali w grupie (Argentynę 3:2, Haiti 7:0, Włochów 2:1), Polacy zostali okrzyknięci czarnym koniem mistrzostw, a ich lider - „Kaka” - wymieniany był w gronie najlepszych piłkarzy. W kolejnej fazie orły trenera Górskiego pokonały Szwecję oraz Jugosławię i o finał bili się z gospodarzami - Republiką Federalną Niemiec. W słynnym „meczu na wodzie” przegrali 0:1, a w spotkaniu o trzecie miejsce pokonali Brazylię 1:0 i zostali trzecią drużyną globu. Deyna grał w turnieju znakomicie, strzelił trzy gole, a Polska - obok Holandii - była najładniej grającą drużyną w mistrzostwach. Przez „France Football” Deyna, obok Franza Beckenbauera i Johana Cruijffa, został wybrany jednym z trzech najlepszych piłkarzy świata.

Kolejnym sukcesem legionisty z białym orłem na piersi, były Igrzyska Olimpijskie w Montrealu (1976), gdzie zdobył z drużyną srebrny medal, przegrywając w finale z NRD 1:3. Jednak ten akurat sukces odebrano w kraju jako porażkę, a do dymisji podał się Kazimierz Górski. Wszyscy liczyli bowiem na złoto... Stery w reprezentacji przejął Jacek Gmoch, a trzon drużyny nadal tworzył Deyna, który w decydującym meczu eliminacji do MŚ w Argentynie - z Portugalią 1:1 - strzelił gola (bezpośrednio z rzutu rożnego) dającego upragniony remis. Publiczność Stadionu Śląskiego w Chorzowie w ramach podziękowania... wygwizdała legionistę.

Na MŚ w Argentynie Polacy jechali z dużymi nadziejami na medal. Po cichu mówiono nawet o złocie. W pierwszym meczu Polska zremisowała bezbramkowo z RFN, następnie pokonała Tunezję i Meksyk. W tym ostatnim spotkaniu Deyna strzelił swoją ostatnią bramkę w reprezentacyjnej karierze. W kolejnej rundzie Polska trafiła na Brazylię, Argentynę i Peru. Wygrała tylko z tymi ostatnimi, a w przegranym meczu z Argentyną (0:2) „Kaka” nie wykorzystał rzutu karnego. Przegrany mecz z Brazylią (1:3), był z kolei ostatnim oficjalnym meczem Deyny w reprezentacji Polski. Jego dorobek zatrzymał się na 97 meczach i 41 golach.

Na zdjęciu autorstwa Eugeniusza Warmińskiego Kazimierz Deyna w latach 70., spacerujący po jednej z ulic Paryża. Towarzyszy mu kolega z reprezentacji Polski Władysław Żmuda.