Historia: Kalendarium Legii (17 września) - Grad medali legionistów w Seulu

Igrzyska Olimpijskie w Seulu (Korea Południowa) w roku 1988 trwały od 17 września do 2 października. Złoty medal zdobył podczas nich zapaśnik Legii Andrzej Wroński. Dwukrotny mistrz olimpijski urodził się 8 października 1965 roku w Kartuzach. Podczas swojej kariery reprezentował barwy GLKS Morena Żukowo, Legii Warszawa oraz Gryfa Chełm. Startował w stylu klasycznym w kategorii ciężkiej (do 100 kg i 97 kg). Podczas Igrzysk Olimpijskich w Seulu (1988) zdobył złoty medal wygrywając w finale z Niemcem Gerhardem Himmelem (cztery lata później w Barcelonie zajął czwarte miejsce, w Atlancie '96 zaś powtórzył wyczyn z Seulu i ponownie zdobył złoto). Andrzej Wroński zdobył także tytuł mistrza świata w Tampere (1994), był także wicemistrzem (1999) i dwukrotnie brązowym medalistą (1993 i 1997). Trzykrotnie był także mistrzem Europy (1989, 1992 i 1994) i dwukrotnie brązowym medalistą ME (1990 i 1996). Piętnastokrotnie zdobywał tytuł mistrza Polski – w latach 1988-2000, a także w roku 2004. Po zakończeniu kariery został instruktorem zapasów i mieszanych sztuk walk (MMA). Podczas gali „Wieczór Mistrzów” w Koszalinie, stoczył także swoją pierwszą walkę w MMA (przegrał przez nokaut z Pawłem Nastulą). W Plebiscycie „PS” został uznany najlepszym sportowcem Polski w 1994 roku.

Srebrny medalista z Seulu w szermierce, legionista Janusz Olech, urodził się 4 kwietnia 1965 roku w Warszawie. Srebrny medalista olimpijski z Seulu treningi (szermierka i szpada) rozpoczął w Marymoncie Warszawa, a od roku 1985 był zawodnikiem Legii. Zdobywał medale MŚ w kategorii juniorów oraz seniorów (srebro w drużynie w 1986 roku). W 1987 zdobył Puchar Świata. Na IO '88 wywalczył srebro w turnieju indywidualnym. Pięciokrotnie w swojej karierze był indywidualnym mistrzem Polski (1986, 1988, 1991, 1995, 1996).

Z kolei brązowy medalista w boksie Henryk Petrich urodził się 10 stycznia 1959 roku w Łodzi. Utytułowany bokser podczas swojej kariery był medalistą olimpijskim, mistrzem świata oraz Europy. Jest wychowankiem łódzkiego Widzewa – podczas kariery zawodowej walczył w wadze średniej (do 75 kg) oraz półciężkiej (do 81 kg). Zdobył brązowy medal podczas MŚ w Reno (1986). Rok później został wicemistrzem Europy w Turynie (1987, w wadze średniej). Podczas Igrzysk Olimpijskich w Seulu (1988) wywalczył brązowy medal w wadze półciężkiej. Ośmiokrotnie zdobywał tytuł mistrza Polski – w latach 1983, 1984, 1985 i 1986 (w wadze średniej) oraz w latach 1987, 1988, 1990 i 1991 (w wadze półciężkiej). Trzykrotnie zwyciężył w Turnieju im. Feliksa Stamma – w latach 1983, 1986 i 1987 (w wadze średniej). Był także pięciokrotnym drużynowym mistrzem Polski w barwach Legii Warszawa, w której walczył przez większość swojej kariery. Obecnie jest trenerem sekcji bokserskiej Legii.

Drugi z brązowych medalistów z Seulu w boksie Andrzej Gołota przyszedł na świat 5 stycznia 1968 roku w Warszawie. Podczas kariery amatorskiej startował w barwach warszawskiej Legii, zdobył cztery tytuły mistrza Polski w wadze ciężkiej do 91 kg – w latach 1986-1990. Zdobywał także medale na imprezach międzynarodowych – wicemistrz świata juniorów (w 1985 roku przegrał w finale z Kubańczykiem Felixem Savonem) i mistrz Europy juniorów (1986). W 1988 odniósł największy sukces w karierze amatorskiej, właśnie w Seulu (1988) sięgając po brązowy medal olimpijski. W półfinale w starciu z Koreańczykiem Hyun Man Baikiem doznał kontuzji rozcięcia łuku brwiowego, co zmusiło go do wycofania się z walki. Jako amator reprezentował Polskę także na Mistrzostwach Europy (Turyn '87 – ćwierćfinał i Ateny '89 – brązowy medal) oraz świata (Moskwa '89). Zawodową karierę rozpoczął 7 lutego 1992 roku w Milwaukee, pokonując Roosevelta Shulera.

***

Z kolei 17 września 1986 roku piłkarze Legii zremisowali w Warszawie z Dnieprem Dniepropietrowsk 0:0 w rozgrywkach o Puchar UEFA. Po zdobyciu pamiętnego wicemistrzostwa Polski Legia ponownie uzyskała prawo startu w rozgrywkach o Puchar UEFA. Tym razem już w pierwszej rundzie los wyznaczył Wojskowym bardzo silnego rywala – radziecki zespół z Dniepropietrowska. Pierwszy mecz w Warszawie, rozegrany 17 września 1986 roku, zakończył się rezultatem 0:0. W rewanżu, który bardziej przypominał walkę wręcz niż mecz piłkarski, lepsi okazali się podopieczni Jerzego Engela – wygrali 1:0 po golu Jarosława Araszkiewicza i to oni awansowali do II rundy rozgrywek. O tym jak bezpardonowa była to walka, niech świadczy fragment opisu z książki Engela: „Wyglądali fatalnie – porozcinane twarze, getry, pokrwawione koszulki i spodenki. Doktor Machowski powiedział: Słuchaj Jurek, daj mi pięć minut, bo muszę ich... pozszywać”.

17 września 1986 r., Warszawa, I runda UEFA

Legia Warszawa – Dniepr Dniepropietrowsk 0:0

Legia: Kazimierski – Kubicki, Kaczmarek, Gawara, Wdowczyk (46' A. Sikorski) – Buda (84' Iwanicki), Karaś, W. Sikorski, Arceusz – Dziekanowski, Araszkiewicz

Dniepr: Krakowski – Bagmut, Puczkow, Sorokolet, Fiediukow – Luty, Litowczenko, Gawriłow (86' Czerednik), Szoch – Protasow (88' Kudricki), Taran

Sędziował: Crasciunescu (Rumunia), Widzów: 15000

 
1 października 1986 r., Dniepropietrowsk, I runda UEFA

Dniepr Dniepropietrowsk – Legia Warszawa 0:1 (0:0)

Bramka: Araszkiewicz (77)

Dniepr: Krakowski – Baszkirow, Sorokolet, Puczkow, Fiediukow (46' Gawriłow) – Bagmut, Litowczenko, Szocho, Luty – Protasow, Taras (80' Kudricki)

LEGIA: Kazimierski – Kubicki, A. Sikorski, Gawara, Wdowczyk – Kaczmarek, Karaś, W. Sikorski, Arceusz – Dziekanowski (30' Buda, 66' Iwanicki), Araszkiewicz

Sędziował: Hutak (Węgry), Widzów: 30000