Między Brazylijczykami

Taktyka, budowanie akcji, ostatnie podania, dośrodkowania i wykończenie. Nad tymi aspektami pracowaliśmy w piątkowe popołudnie w Belek.

Nad południową Turcją niebo przejaśnia się i w sprzyjającej aurze odbyliśmy ponad 90 minutowe zajęcia. Po stanie murawy widać było, że greenkeeperzy pracowali sumiennie, nie mieliśmy prawa narzekać.

Trening zaczęliśmy od dwóch okrążeń dookoła boiska z udziałem trenera Fotopoulosa (poliglota, zna siedem języków: angielski, niemiecki, włoski, hiszpański, serbski, rosyjski i ojczysty grecki, gorąco go namawiamy do nauki polskiego) oraz małych gierek. 

Sednem dnia był trening taktyczny. Zawodników podzielono na dwa zespoły, boisko miało długość ok. 60 m. Ale żeby nie było za łatwo, rozstawione na nim były żółte manekiny, których nazywamy Brazylijczykami. Ci Brazylijczycy, wbici w murawę dzięki metalowym końcówkom, to imitacja rywali, wyznaczają linie spalonego, pełnią rolę "stacjonarnych obrońców", krótko mówiąc - dają punkt odniesienia i stanowią przeszkodę. Najweselszym momentem dnia był moment, w który jeden z naszych wahadłowych w solowej akcji, w pełnym biegu dośrodkował z całą siłą tak, że jednego z nich ustrzelił i... przechylił. Ryzyko zawodowe.  

Trener Runjaić zwracał uwagę na timing, moc podania i strzał. - Przecież potraficie to robić, skoncentrujcie się - krzyczał. Po głównej części zajęć zawodnicy zostali poćwiczyć celność. Wrażenie robiły przede wszystkim uderzenia Ernesta Muciego, Carlitosa i Josue, a Dominik Hładun miał pełne ręce roboty. 

Po powrocie do hotelu już tylko kolacja i wizyta u fizjoterapeutów. Jutro jedziemy dalej.